Warning: Undefined array key 6 in /customers/0/2/4/skisprungschanzen.com/httpd.www/source/address.php on line 199
Nasze archiwum ma już 4000 kompleksów skoczni!
7000th ski jumping hill added to the Archive!
New Granåsen ski jump in Trondheim inaugurated
Fire destroys ski jumps in Biberau-Biberschlag
Copper Peak: Funding of the renovation finally secured
06.02.2025
Reklama:
Partner:
.
Punkt K: | 70 m |
Status: | nieużywana |
Punkt K: | 48 m |
Igelit: | jest |
Punkt K: | 30 m |
Igelit: | jest |
Inne skocznie: | K15 |
Igelit: | brak |
Status: | w użytku |
Współrzędne: | 54.607541, 52.437990 ✔ ![]() ![]() |
Pomysł budowy skoczni narciarskiej w Leninogorsku był pielęgnowany przez miejscowych entuzjastów skoków od dłuższego czasu, a impuls do jego realizacji dał przewodniczący miejskiego komitetu wykonawczego Michaił Moriakow. Naturalne warunki parku leśnego i pagórkowaty teren umożliwiły w 1973 roku otwarcie 30-metrowego obiektu, a w 1975 roku zainaugurowano 75-metrową skocznię, co więcej, równolegle z tym wydarzeniem rozpoczęła działalność szkoła skoków. W 1978 roku kompleks powiększył się o 50-metrowy obiekt.
Leninogorsk doczekał się kilku olimpijczyków, pierwszym z nich był Nikołaj Pietruszyn, który startował podczas igrzysk w Nagano w 1998 roku. Kolejnym Iwan Panin, kombinator norweski, uczestnik igrzysk w Soczi w 2014 roku. Trzecim, najmłodszym z nich był Danił Sadriejew, który od dziecka przejawiał talent do nart i osiągnął największe sukcesy, włącznie z tym najważniejszym, srebrnym medalem olimpijskim w Pekinie w 2022 roku w konkursie drużyn mieszanych. Z Leninogorska pochodzi także inny wielokrotny uczestnik zawodów Pucharu Świata, Roman Trofimow.
Od czasu budowy, skocznie w Leninogorsku zostały naprawione tylko raz - w 2007 roku. Wówczas firma Tatneft przeznaczyła około 10 milionów rubli na "odświeżenie" obiektów K30 i K50 metrów. Są one wykorzystywane do treningu początkujących skoczków. Gdy osiągną wyższy poziom, Leninogorsk nie spełnia już ich potrzeb, więc muszą szukać innych miejsc do treningu. Duża skocznia nie jest już od lat używana, zeskok jest pełen dziur, a cała konstrukcja wieży powyginana. Na fali sukcesu Sadriejewa (był to drugi medal olimpijski w historii zdobyty przez rosyjskiego skoczka i pierwszy w skokach od 54 lat) władze Tatarstanu zadeklarowały wsparcie finansowe dla tej dyscypliny sportu w Leninogorsku, zastanawiano się także, co zrobić z obiektem K70. Postulowano jego zburzenie i wzniesienie nowego, ale szacowany koszt takiego przedsięwzięcia przewyższył miliard rubli. Bardziej realną opcją jest więc przeprowadzenie podstawowych prac naprawczych w ramach mniejszego budżetu, kilkuset milionów, aby w ogóle można było korzystać ze skoczni. W planie jest także wybudowanie 2 małych obiektów K10 i K5.
Reklama:
Komentarz: