Warning: Undefined array key 6 in /customers/0/2/4/skisprungschanzen.com/httpd.www/source/address.php on line 199
Nasze archiwum ma już 4000 kompleksów skoczni!
7000th ski jumping hill added to the Archive!
New Granåsen ski jump in Trondheim inaugurated
Fire destroys ski jumps in Biberau-Biberschlag
Copper Peak: Funding of the renovation finally secured
12.12.2024
11.12.2024
Reklama:
Partner:
.
Punkt K: | 42 m |
Rekord skoczni: | 52,5 m (Kurt Richter , 18.11.1959) |
Całkowita wysokość: | 69 m |
Nachylenie progu: | 8° |
Wysokość progu: | 2 m |
Nachylenie zeskoku: | 35° |
Rok budowy: | 1951 |
Przebudowy: | 1952-54, 1963, 1968 |
Koniec funkcjonowania: | 1970 |
Data wyburzenia: | 1979 |
Punkt K: | 20 m |
Igelit: | brak |
Rok budowy: | 1961 |
Koniec funkcjonowania: | ok. 1985 |
Data wyburzenia: | 1993 |
Punkt K: | 12 m |
Igelit: | brak |
Rok budowy: | 1936 |
Koniec funkcjonowania: | 1939 |
Inne skocznie: | brak |
Rok budowy: | 1935 |
Status: | zniszczona |
Klub narciarski: | SCR Schnaittach |
Współrzędne: | 49.55420, 11.35663 ✔ |
Pierwsze sporty zimowe na stokach Rothenberg w Schanittach, w pobliżu ruin zamku, zaczęto uprawiać w 1907 roku. W latach 30-tych pojawiło się pragnienie zbudowania skoczni narciarskiej w Jurze Frankońskiej. Wkrótce po założeniu klubu narciarskiego Rothenberg Schnaittach, pierwsze próbne skoki zostały oddane na tymczasowej skoczni, w miejscu dzisiejszego domku medycznego, w grudniu 1935 roku. Na początku lutego 1936 r. przed pensjonatem w Rothenberg ustawiono drewnianą skocznię narciarską, która umożliwiała skoki na odległość około 12-14 metrów. W 1937 r. na północnym zboczu Rothenbergu miała zostać zbudowana większa skocznia narciarska według planów Carla J. Luthera, jednak władze leśne odmówiły zgody. W 1940 r. zgoda została w końcu wydana, ale wtedy na przeszkodzie stanęła II wojna światowa.
Po wojnie budowa została wznowiona w 1949 roku. W 1951 r. rozpoczęto konstrukcję 50-metrowej skoczni w nowej lokalizacji na zachodnim zboczu Rothenberg. Rothenbergschanze została zainaugurowana 3 lutego 1952 r. zawodami, w których wzięło udział 4 000 widzów. Hermann Eck z Gmund am Tegernsee ustanowił pierwszy rekord obiektu wynoszący 40,5 metra. Do zimy 1954-55 przeprowadzono wiele ulepszeń naturalnej skoczni. Architekt Fred Heiler z Reit im Winkl zaprojektował profil skoczni zgodny ze standardami, wydłużono i ulepszono rozbieg, zbudowano wieżę sędziowską i postawiono trybuny dla widzów.
Wzrost popularności dyscypliny spowodowało pojawienie się w Schnaittach obiecującego, utalentowanego skoczka, Kurta Richtera, który w 1959 r. poprawił rekord skoczni do 52,5 metra. Zawody w tym czasie oglądało do 7000 widzów. W 1961 r. dodano 20-metrową skocznię juniorską, a w 1963 r. próg większej skoczni został przebudowany zgodnie z planami Heiniego Klopfera. Po trzech zimach z niewielką ilością śniegu, skocznia narciarska została pokryta igelitem w 1968 r., co jednak powodowało problemy, szczególnie w okresach zimowych.
8 lutego 1970 r. odbyły się ostatnie pucharowe zawody w Schnaittach, po czym wiosną 1970 r. osuwisko zniszczyło zeskok. Plany odbudowy dużej Rothenbergschanze zostały ostatecznie porzucone w 1972 r. z powodów finansowych, a w 1979 r. skocznia została rozebrana. Skocznia juniorska była nadal używana do lat 80-tych i została zlikwidowana w 1993 roku. Dziś obie skocznie są całkowicie zarośnięte, a miejsca po nich ledwo rozpoznawalne. SCR Schnaittach jest nadal aktywna w narciarstwie biegowym i alpejskim (z małym wyciągiem w Rothenberg). Przez pewien czas stok był również pokryty igelitem do jazdy na nartach latem.
Reklama:
Komentarz: