Aktualności:
Nasze archiwum ma już 4000 kompleksów skoczni!
7000th ski jumping hill added to the Archive!
New Granåsen ski jump in Trondheim inaugurated
Fire destroys ski jumps in Biberau-Biberschlag
Copper Peak: Funding of the renovation finally secured
Wyślij nam posiadane informacje i zdjęcia skoczni narciarskich na email!
Ostatnie aktualizacje:
30.12.2024
Studnice
Bogdanówka29.12.2024
28.12.2024
Villach27.12.2024
26.12.2024
25.12.2024
24.12.2024
23.12.2024
Abbadia San Salvatore 
Vainikkala
Le LocleReklama:
Partner:
Reklama:
Laichingen
Dane | Historia | Rekordy skoczni | Kontakt | Mapa | Galeria | Komentarze
.
Schanzen im Buch:
| Punkt K: | 49 m |
  Rekord skoczni: |
52,0 m (Andreas Scherer  ) |
| Inne skocznie: | K30, K15 |
| Igelit: | brak |
| Rok budowy: | 1930 |
| Przebudowy: | 1948, 1983 |
| Status: | nieużywana |
| Klub narciarski: | TSV Laichingen |
| Współrzędne: | 48.492235, 9.650144 ✔ 
 |
Historia:
W 1924 r. rada gminy zezwoliła klubowi z Alb Szwabskich zbudować skocznię narciarską na Eichberg w Laichingen, jednak zajęło to, aż do założenia zespołu chodzących na rakietach śnieżnych w 1926 r., a później w 1927 r. zorganizowano pierwsze w historii zawody. Także skakanie na tymczasowo używanej skoczni w Nattenbuch w pobliskim Feldstetten nie spowolniło chęci większej i lepszej skoczni narciarskiej. Po kilku petycjach ostatecznie została wzniesiona "Schanze im Buch" i zainaugurowano ją 1 lutego 1931 r. zawodami otwarcia.
W tym samym wciąż roku wieża najazdowa została podniesiona o 4m do 8m, w celu osiągania większych prędkości. W 1935 r. rekord skoczni był usytuowany na 36. metrze i nie został poprawiony do ostatnich zawodów w 1941 r. Po II Wojnie Światowej skocznia narciarska niszczała i nie była zdatna do użytku, a klub zdecydował o jej odbudowie w listopadzie 1946 r.
Odkąd historia miasta zakorzeniła się w tradycyjnym tkaniu lnu, narodziła się idea tak nazywanych zawodów. W 1949 r. zostały zorganizowane pierwsze "Zawody Tkaczy Lnu", które organizowano corocznie do 1958 r. Niestety już zniszczona skocznia narciarska musiała zostać całkowicie rozebrana już w latach 1961/62 i później skakanie na nartach ustało do 50. rocznicy klubu sportowego w 1978 r. Wraz z budową chatki narciarskiej poniżej przywrócono naturalną skocznię narciarską.
Latem 1983 r. postawiono nową wieżę najazdową, aby zorganizować związkowe igrzyska narciarskie uczniów nadchodzącej zimy, w których pośród wielu uczestniczył Dieter Thoma (3. miejsce). Od połowy lat 90. skocznie nie były używane, gdyż skakanie na nartach jest zbyt zależne od śniegu, a pokrycie igelitem jest niemożliwe w tak małych klubie skoków.
Kontakt:
Mapa:
Galeria:
Reklama:
Komentarze:
Zakładki społecznościowe
Skocznie Narciarskie Archiwum na Facebooku: |
Pozostań w kontakcie: |
O nas: |
Partner: |
|---|---|---|---|
|
Odwiedź nas na Facebooku Śledź nas na Instagramie Śledź nas na Twitterze |
Autorzy Kontakt Sitemap |
|
Komentarz:
Hallo Hr.Schlenk
Bin gerade im Ski-Sprungschanzen-Archiv auf die Schanze in Laichingen gestoßen und habe mir gedacht ich schreibe mal ein paar Zeilen. Es ist immer wieder Interesant die Geschichte der einzelnen Vereine zu lesen, so auch Ihre.
Wenn Sie einmal Lust und Zeit haben, dann schauen Sie doch auch mal auf die Hompage vom SC-Degenfeld. So, genug der Werbung in eigener Sache. Ich weis es, was es heißt, die Schanzen immer wieder in Schuß zu halter und auch die Anlagen drum herum zu pflegen. Deswegen kann man den Herren von damals nicht genug Dank und Anerkennung zollen sich für so einen Schritt zu entscheiden.
Viele Grüße von der Stubersheimer Alb
1952
Vielen Dank für die schöne Anekdote! Wenn Sie das Foto zur Verfügung stellen wollen, schicken Sie bitte an sssa@gmx.net!
Schanze im Buch
Ich habe ein Foto von der Schanze, etwa aus dem Jahr 1952.
Wir mussten damals als Schüler den Schanzenberg „träppeln“. Immer wenn ein Springer gestürzt war kamen wir von der Seite in den Hang und träppelten die Mulde wieder zu
Man hatte uns ein Bluna versprochen, wenn wir zu der Siegerehrung am Abend in den Adlersaal kommen. Hingegangen sind wir alle, aber keiner beachtete uns, von wegen eine Bluna. Wir waren alle enttäuscht und gingen wieder heim.
Gruß
Karl